Winst en verlies
Wat ligt het
ver weg zo’n leven
mijn leven, alsof het in een kamer
achter beslagen ruiten is gaan slapen.
Ergens in een hoek onder een tafel voert
de oude pijn soms nog de boventoon
aan het plafond zweven
kwetsbaar nog wat draadjes hoop voor morgen;
schoorvoetend
valt door het dakraam
een gouden spoor van zonlicht naar binnen.
Herinneringen maken we - kamers vol –
zónder het te weten.,
…maar misschien kun je vandaag wel opstaan:
en op zoek gaan naar het zingen van een Vogel,
wandelen in een nieuwe dageraad, zo’n jonge dag
zo’n dag die glimlacht en die jou kan drágen
als een pleister op de wonden
van het hart
juni II, 2012 [de huisdichter]
nr. 163 in Tromgeroffel.
Afbeelding: ‘Het Menselijk
Hart’ door H. Hesam
